De groene en hun bomen

Bij een agendapunt voor de aanleg van een fietspad, waarvoor 160 bomen gekapt worden, en we voor de zoveelste keer een halfslachtig antwoord kregen of dat noodzakelijk was, deed ik deze tussenkomst:

“Meneer de deputé, ik begrijp bij dit punt toch een paar dingen niet.

Ik begrijp niet dat er op een commissie de administratie of uzelf nog altijd niet voorbereid is als wij vragen stellen over het hoe en waarom van het kappen van bomen. U zou ons ondertussen toch goed genoeg moeten kennen om te weten dat wij daarop letten en dat de vraag over het waarom van het kappen van bomen of een compensatie als dat toch nodig is, zal komen als dit soort ingrepen in een bestek voorkomt. Zelfs als telt het meerdere honderd pagina’s, zoals deze keer het geval is.

Ik weet ook wel dat daar soms lacherig over gedaan wordt, ‘de groene ze zijn daar weer met hun bomen’. Daarom wil ik toch eens uitleggen wat de bedoeling is van dit soort vragen. Het zou toch vanzelfsprekend moeten zijn dat bomen, en zeker als ze al een zekere grootte bereikt hebben, maar gekapt worden als er geen enkel alternatief is. En daar wordt veel te licht over gegaan. ‘Waarom worden de bomen gekapt?, omdat er een fietspad komt, tiens, wat is dat nu voor vraag.’ Dat antwoord komt terug in verschillende variaties. Maar beide zijn niet noodzakelijk onverenigbaar met elkaar.

Ik heb een voorbeeld meegebracht uit een andere provincie, waar een schepen van openbare werken, zelfs na de opmaak van een dossier, er toch voor bleef ijveren bij AWV om de bomen te behouden. En dat is gelukt door, heel eenvoudig, het fietspad een aantal centimeters te verschuiven. En voor de duidelijkheid, die schepen is niet van Groen, het is een NVA’er. U ziet dat het kan.

En dat zal uiteraard niet altijd kunnen, dat weten wij wel. Maar het minste dat we van een beleid mogen verwachten, is dat er over nagedacht wordt. En dat bomen niet op automatische piloot gekapt worden. En als het dan toch nodig is, dat er zoveel mogelijk vervanging voorzien worden. En als daar op voorhand over nagedacht wordt, dan kan het niet moeilijk zijn om daar op de commissie zelf een ordentelijk antwoord op te krijgen. Teken een dwarsprofiel, met de bestaande situatie, het nieuwe profiel, en de mogelijkheden die onderzocht werden om bestaande bomenrijen te kunnen behouden. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn.

En een tweede ding die ik niet begrijp is, hoewel er niet op de commissie zelf een antwoord gekomen is, en er dus tijd was om er over na te denken. waarom er dan toch met zulke flauwe argumenten afgekomen wordt. Er wordt grond aangekocht voor een fietspad, de provincie kapt de bomen daarvoor, maar het zou de particulier zijn die moet nieuwe bomen zetten. Ik heb zelden zo’n absurd argument gehoord. En dat de provincie toevallig domeinen heeft, en daar aan bosuitbreiding doet en dus daar bomen plant, doet toch helemaal niet terzake in een dossier voor de aanleg van een fietspad. Precies alsof je ergens een vijver dempt en dat niet erg vindt omdat het zeepeil een beetje uitbreidt en er dus globaal evenveel water is.

Ik zou u dus willen uitnodigen om daar in de toekomst bewust mee om te gaan, zodat we in het vervolg op de commissie een deftige motivatie krijgen voor de keuzes die hierin gemaakt worden. En we op de provincieraad niet meer zo’n discussies moeten voeren.”

De tussenkomst moet toch enige indruk gemaakt hebben, want deputé Naeyaert gaf mij eigenlijk gelijk en stelde een soort van bomentoets voorop voor dergelijke dossiers. Hopelijk kan dit in de toekomst toch wat bomen redden!